ROTTERDAM GEMISI Poem by Roni Margulies

Öğrendim ki, limanın ucundaki beyaz gemi,
sabahın ilk ışıklarını yansıttığında
ikinci bir güneş gibi parlayan gemi,
biner giderim diye hayal kurduğum gemi,

karaya bağlıymış kalın zincirlerle.
Gittiği yokmuş hiçbir yere.
Miadını doldurmuş çoktan,
oyuncak olmuş çocuklarla turistlere.

Yürüyüp bu sabah yanına vardım.
Asılıyor gibime geldi halatlarına bir an,
uskurundan bir hırıltı duyuyorum sandım.
Baktım, dinledim. Yok,
hayır, yanılmışım.
Benmişim.