Sa Tag-Iya Sa Kasing-Kasing Nga Mapangyam-Irun Poem by Kc Cabauatan

dili ba gyud ka dutlan ang imong katahas?
nagtahak ko, nga unta mahimo;
malanay ang gahi nimong kasingkasing gamit ang
mabalaknung pagbati.
mga pagbati ng dugay nang imong gikayamiran ug guikapalwan.
ug ang akong mga handum, murag mga dahon nga natagak sa punuan
ug gianod sa suba ilalom niini.
dugay na, sa atong panagsumbingay, imbes sa imo, i-halad na lang nako
sa uban ang akong pagdayeg.
sa kadaghang maanyagong babaye, nganong ikaw lang ang akong napili.
ang matubag lang nako kay kini;
kung dili kapugngan nga masiak ang itlog nga natapsingan sa paglambos
sa tinidor,
sama lang kini sa kasing-kasing nga nadagit ug na ulipon sa ma-diwata nimong katahum.
dili ba gayud angay nga ikaw akong higugmaon?
ikaw ang suga nga nagpulaw sa kangitngit, nga buot nakong kabton.
pero unsa man gayud, nga mura man kag anininipot nga lisod dakpon.
bisan lisod, ako lang gihapon ni antuson ug pangamuyuan
bisan man kung maabtan kini sa kinahangturan,
nga ang akong gugma kanimo, imong pagadawaton.