Veda Poem by Gankhanani Moffat Moyo

Yolun sonuna geldik
Şimdi ayrı yollara gitmeliyiz
Yine de, hatırlamalıyız
Birlikte geçirdiğimiz günleri
Şimdi, sürüklenirken hayatın farklı patikalarına
Bırak düşüncelerimize dalalım
Geçen yılların hatıralarına dalalım
Gözyaşlarımız acıyla taşarken
Süzülürken yanaklarımızdan
Bırak tuzlu suların tadına bakalım
Süzülen yanaklarımızdan
Bırak kulak verelim ağıtlarına,
İçimizde saklı seslerin.
Madem ki ayrılıyoruz
Düşünceli ve yenik
Neşemizin ederinde
Farklı yaşamalıyız
Bir yaşam sürdürmeliyim,
Yol gösteren dostluğumuzun kökleri tarafından desteklenmeyen
Açık denizler kadar tuz ve su barındıran bir yaşam
Mutlu topraklara ve aydınlık kahkaha diyarlarına ulaşmak için
Baştan başa geçmem gereken denizler
Kalemimi batırmalıyım
Bedenimde acıyı en çok hissettiğim yere
İşte o zaman dizeler karalayacağım
Kan damlasıyla noktalanmış
Biz ayrılırken damlayan
Birinin ruhunu ve bedenini ayırırken diğerinden
Nefeslerle ahenkli dizeler
Bizim nefeslerimiz; yenik, kırık ve noktalanmış
Parmaklarımla yaralarının derinlerine dokunmalıyım
Sen de benim
Acılarımızı paylaşalım
Sevgilim, veda ederken birbirimize
Bırak saklamayalım gözyaşlarımızı birbirimize
Bırak saklamayalım onları birbirimizden
Bırak ağlayalım birlikte
Tekrar buluşmak için dua ederken
Tekrardan buluşana dek
Hoşçakal