Hanny Michaelis Poems

Over the years
a great deal has to be thrown out.
The notion, for instance,
...

Love rolled away
to the other end
of the world. Faith
smothered in the mud
...

Sometimes like gems
and sometimes like pieces of scrap.
The light falls as it chooses.
But whether it's morning
...

Sleepless in the cavern
of the night.

All roads to you
rolled up into a black
...

Years later
one clear afternoon
full of sober sounds
and the hustle and bustle in a house
...

A morning
like any other.
The cool light
impassive, but without
the old brusqueness.
...

Een ochtend
als alle andere.
Het koele licht
onaandoenlijk, maar zonder
de bitsheid van vroeger.
De dag heeft zijn stekels
afgelegd, nu de nacht
zacht was en donker,
nu een gebaar
de woorden verslagen heeft
en warmte onbelemmerd uit kon stromen in lange
verlossende golven, nu
na jaren van voortvluchtigheid
de vrede zich eindelijk
en blindelings heeft laten vinden.
...

Begoochelende onzekerheid,
broedplaats van sprookjesachtig
misverstand, oogverblindend
onkruid van de twijfel
waaraan de hoop zich vastklampt
tot de dood erop volgt.
...

Ruggelings uitgestrekt
met je voeten in het heden
en je hoofd gekoppeld aan
een onachterhaalbaar ver
verleden is het geen wonder
dat je iedere nacht
van spanning dreigt te breken.
Maar dat je elke dag opnieuw
de kracht vindt om overeind
en uit je bed te komen
vervult me met ontzag.
...

Als het niet van ons is
wil ik het niet, dit voorjaar
met zijn springvloed van licht,
zijn rondspattende kleuren.

De bronzen wolken, weelderig
opgestapeld tegen vlammend blauw,
de met het allerfijnste groen
bespikkelde bomen roerloos
in de duifgrijze avond
en de opalen glimlach
van wereldomspannende regenbogen
zijn aan mij alleen
niet besteed.
...