Lionara S.t.m.o.l Poems

Ρέεις αδιάκοπα στα άπειρα κενά μου
Κάνεις κατάληψη σε σώμα ζωηρό
άμα σ΄αφήσω θα χαθώ στην ύπαρξή Σου
Έχουμε κενό ενενήντα εννιά τοις εκατό
...

Η Αγάπη φυτρώνει απ΄τη Γη
Και ας λείπεις για χρόνια καλή μου
Δεν το είχα ποτέ φανταστεί
Από τα άστρα να κοιτάς την ψυχή μου
...

Βρίσκω ίχνη στην σκιά μου και τρομάζω
Ποιος αντέχει στην σκιά μόνο να ζει

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...

Τώρα που ένιωσαν οι αισθήσεις!
Όνειρα γράφεις στα χαρτιά…
Πρόγραμμα θέλεις να οργανώσεις,
μέλλον με ελπίδα στην καρδιά.
...

Μια προσποίηση ζητούσα στην αγάπη
Να νομίσω πως αξίΖω και λιγάκι
Εσύ με αδιαφορία αποφεύγεις
Αρρωσταίνω και το χάδι σου μαζεύεις
...

Πέτρινοι πύργοι μες στο ποτάμι
η ελπίδα και η υπομονή.
Μόνος τις έστησα να καμαρώνω
και τα γκρεμίζει η άγρια ροή…
...

Στο μουντό παράθυρο του φωταγωγού
Στην βαβούρα μέσα του κουτσομπολιού
Στον τρόμο που σκορπιζόταν γύρω
Τα παρθενικά παιδικά όνειρά μου…
...

Χάθηκε το σώμα ανθρώπου Αγαπημένου
Το πένθος σου διακόπηκε από άλλο μοιραίο
Πέρασαν χρόνια ατέλειωτα με πολλές απωθήσεις
Έργα ανολοκλήρωτα με μίση και απαιτήσεις
...

Λίγο πριν αρχίσω να κατεβαίνω
Με το παιδί στο χέρι
Ήρθε η κα Δώρα με την κόρη της
«Θα κατέβει και η Χαρά μαζί σας»
...

Σε πόλεμο προχώρησα, εντός κι εκτός τειχών μου
Την πόλη θέλω καθαρή, σ΄ ανάγκη και διχόνοια
Στέκεται η καθαρή συνείδηση ενάντια στη φήμη
Ρισκάρει σκλαβιά και θάνατο, σ΄ αχρείαστους σωτήρες
...