Λάβε Poem by Elis Mita

Από μύθο 'σύ βγαλμένη.
Ψυχής μεγάλην ζεστασιά.
Σου χαρίζω ονειρεμένη.
Την φθαρμένη μου καρδιά.

Δικιά σου είναι η δόλια.
Σπουδαία ουκ εστί.
Για εμέ όμως ήτο όλα.
Αυτήν είχα στη ζωή.

Για σένα ούτως ή άλλος.
Μονάχα αυτή χτυπά.
Κι όπως ξε'ς ιδάλως.
Εσένα μόνον αγαπά...

Είναι βασανισμένη.
Μα ενίκησε τόσες μάχες.
Σα' Φοίνιξ γεννημένη.
Από του κόσμου στάχτες.

Να σε βοηθήση εύχομαι.
Να σου φέρη  καλό.
Για σε' μονό προσεύχομαι.
Μονάκριβή μου ιδώ...