رویای دوشیزگان آبی Poem by Hosein Shafiei

خلبانان الکلی بر آهن شوم نشسته بودند
یتیمان در جاده های سیاه می رفتند
پنج ساله ی شهر مقدس
با عروسکش
زیر آوار جا مانده بود
در فکر خلبانان الکلی
شب هنگام
بر ساحل دروغ و ظلم
عبث خواهند نشست
در شرارت الکل
عبث خواهند نشست
یتیمان و دوشیزگان
از ترس آسمان می دویدند
پدر به آنها گفته بود
فرشتگان در آسمانند
ستارگان جنوبی
گریه می کردند
قلب های مادران ایستاده بود
پدران زیر آوار
خواهران زیر آوار
آیا این زمین مردان است
آیا این یک رویاست
رویا در رویاست
قهرمانان زمین جمع خواهند شد
آنها گریه نخواهند کرد
زمین طلایی خواهد شد
قهرمانان زمین
در دره ی ستارگان جمع خواهند شد
در جاده های طلایی
با آهنگهای رهایی
زمین امید دارد
قهرمانان زمین امید دارند
حسین شفیعی بیدگلی
تقدیم به کودکان مظلوم سوریه و افغانستان...که درجهالت های بشری فریاد رسی نداشتند و بشریت عزادار آنهاست.