ശാന്തമായിരിപ്പുണ്ട് നിൻറെ ധ്യാനവിഗ്രഹ-
മെൻറെ പൂമുഖമുറിയിലെ പ്രദർശനമേശക്കുമേൽ
പക്ഷെ, നോക്കാറില്ലൊരിക്കലും, ദേവാ, നിന്നെ
ആയിരമാവർത്തി ഞാനാവഴി നടന്നാലും
പിന്നെയെങ്ങിനെ കേൾക്കാനാണു ഞാൻ,
എങ്ങിനെയറിഞ്ഞീടാൻ
നിൻറെ ശാന്തിമന്ത്രങ്ങൾ,
പ്രപഞ്ചദുഃഖത്തിന്നുള്ളൊറ്റമൂലിയാം
സംസാരപ്രശമനപ്രാക്തനപ്രബോധനം?
നിൻറെ വിഗ്രഹം വെറുമൊരലങ്കാരം
എൻറെ വ്യാജമാം ആത്മീയതക്ക് പരസ്യം, മുഖംമൂടി,
ജീവിതമെനിക്കെന്നുമപര്യാപ്തമതിശ്ശോച്യം
നീളുമാവശ്യങ്ങൾക്കായുള്ള സന്ത്രാസപരാക്രമം
വിശ്രാമമില്ലാത്തോരു സംസാരമഹാചക്രം
ആഗ്രഹനിവൃത്തിക്കായ് പരക്കം പായുന്നൂ ഞാൻ
അപ്രാപ്യസുഖത്തിന്റെ പിന്നാലെയെല്ലാപ്പോഴും
ഓടി ഞാൻ പതിക്കവെ തളർന്നു വഴിമദ്ധ്യേ
ദൂരാകാശസീമയിൽ മരുജലഭ്രാന്തിപോൽ ഞാൻ തേടുന്ന
ഭോഗങ്ങൾ തെന്നിത്തെന്നിമായുന്നൂ കയ്യെത്താതെ
പണ്ട് നീ ത്യജിച്ചെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടല്ലൊ ഞാനും
നിൻറേതായ് നിനക്കന്ന് തോന്നിയതെല്ലാമെല്ലാം
പിന്നെ നീ തിരഞ്ഞലഞ്ഞു നടന്നൂ സത്യത്തിനെ
അന്ത്യത്തിൽ ബോധിമരത്തണലിൽ തെളിഞ്ഞത്
നീതന്നെയെന്ന വ്യക്തബോധമായ് തീരും വരെ
എങ്ങിനെയാര്ജ്ജിച്ചൂ നീ അത്തരമിച്ഛാശക്തി?
എന്റേതാകുമോ അത്, എല്ലാമിടത്തുമെല്ലായ്പോഴും,
ഓരോ നിമിഷവും, അവിരാമം, നിന്നെ ഞാൻ വിളിച്ചീടിൽ,
ഭര്ത്താവച്ഛനെന്നിങ്ങനെ വേഷഭൂഷകൾ, കടമകൾ
കുറ്റബോധമൊരിറ്റും തീണ്ടാതെ ത്യജിച്ചീടിൽ,
പണ്ടൊരേകാന്തമാം രാവിൽ നീ ചെയ്തു കടന്നപോൽ?
തെറ്റുപറ്റിയോ എനിക്ക്? ഒരു കഥ ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്
പണ്ടോരോ ചൊല്ലി നിന്നോട് "സുഖം ഞാൻ കാംക്ഷിക്കുന്നു"
ചെറുപുഞ്ചിരിയോടെ നീ അയാളോട് ചൊല്ലി, ആദ്യം
ത്യജിക്കാൻ ഞാനെന്നുള്ള ഭാവത്തെ, പിന്നെ
പിറകെ വരുന്നോരു കാംക്ഷയെ, അപ്പോൾ
സുഖം മാത്രമേ സ്വയം ബാക്കിയായ് കാണാൻ പറ്റു,
"ആ സുഖം നീയെപ്പോഴും, കാംക്ഷിക്കാനെന്തുണ്ടതിൽ
കാംക്ഷിക്കുന്നവൻ തന്നെ സുഖം, കാംക്ഷിക്കൽ നിവൃത്തിച്ചാൽ"
അതിനാൽ തരൂ ദേവാ! എനിക്കാവോളമിച്ഛാശക്തി
എൻറെ കുമിയുമാഗ്രഹങ്ങളെ, എൻറെ അഹത്തെ,
നിൻറെ പാദപത്മത്തിൽ വച്ചു കുമ്പിടാൻ
ജീവിതബോധിവൃക്ഷത്തണലിലിരുന്നു ഞാൻ
വേഷങ്ങളാടി കര്മ്മം ചെയ്യട്ടെ അലിപ്തനായ്,
നിന്നെപ്പോൽ തെളിഞ്ഞുള്ള ചിത്തശുദ്ധിയിൽ,
സംസാരക്കെണികളിൽ വീഴാതെ, ഘനീഭൂത-
ശാന്തിയാം സുഖത്തിന്റെ തുണ്ടമായ് മാറട്ടെ ഞാൻ
ത്യജിക്കാന് ഞാനെന്നുള്ള ഭാവത്തെ, പിന്നെ പിറകെ വരുന്നോരു കാംക്ഷയെ, അപ്പോള് സുഖം മാത്രമേ സ്വയം ബാക്കിയായ് കാണാന് പറ്റു, Yes, if we can conquer our ego, moet of our problems will be solved! What a powerful write! What language! What depth of thought! I love this prayer! Top marks!
പ്രപഞ്ചദുഃഖത്തിന്നുള്ളൊറ്റമൂലിയാം സംസാരപ്ര ശമനപ്രാക്തനപ്രബോധനം? the great Buddha is influencing the world and leads the mankind to peace. But when i see the photos of child monks on the streets begging i always think is it not a crime to select them when they do not know anything of life. they have to change their rules. take monks only when they are of age with proper experience in life. tony
താങ്കളുടെ അഭിപ്രായത്തോട് പൂർണ്ണമായും യോജിക്കുന്നു. കവിത വായിച്ചതിനും അഭിപ്രായം പറഞ്ഞതിനും വളരെ നന്ദി.