Τις Κυριακές τα πρωινά
Με τον ήλιο νωχελικά
Σκόρπιο στο πάτωμα
Και τον άνεμο απαλά
Να λικνίζει
Τα κλαδιά
Της δάφνης
Στο μικρό παράθυρο
Σε μακρινά ταξίδια
Αποδύομαι
Χώρα του κάποτε
Τη λένε
Συναντώ τις αχνές μορφές
Αυτών που δεν είναι πια
Και τους δρόμους διασχίζω
Με βήμα αργό
Που ποτέ δεν οδήγησαν κάπου
Που και που
Τις φωνές που
Τρελά παιχνίδια συνόδευαν
Ακούω
Μα τις πιο πολλές φορές
Ευωδιές με πλημμυρίζουν
Γιασεμιού στην αυλή
Και βύσσινου μέσα
Στο κατώφλι
Περνάω το χρόνο μου
Μην τολμώντας
Τα βήματα να σύρω
Στην κλίνη
Όπου εσύ τ' ανθηρά σου
Χρόνια έσβησες
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem