Η Χώρα Του Κάποτε Poem by Maria Danoussi

Τις Κυριακές τα πρωινά
Με τον ήλιο νωχελικά
Σκόρπιο στο πάτωμα
Και τον άνεμο απαλά
Να λικνίζει
Τα κλαδιά
Της δάφνης
Στο μικρό παράθυρο
Σε μακρινά ταξίδια
Αποδύομαι

Χώρα του κάποτε
Τη λένε
Συναντώ τις αχνές μορφές
Αυτών που δεν είναι πια
Και τους δρόμους διασχίζω
Με βήμα αργό
Που ποτέ δεν οδήγησαν κάπου

Που και που
Τις φωνές που
Τρελά παιχνίδια συνόδευαν
Ακούω
Μα τις πιο πολλές φορές
Ευωδιές με πλημμυρίζουν
Γιασεμιού στην αυλή
Και βύσσινου μέσα

Στο κατώφλι
Περνάω το χρόνο μου
Μην τολμώντας
Τα βήματα να σύρω
Στην κλίνη
Όπου εσύ τ' ανθηρά σου
Χρόνια έσβησες