- Χιονόνερο Τεργέστης Poem by Georgios Venetopoulos

Απόκοσμα μηνύματα μετρούσες, του ασυρμάτου 15

οι Μοίρες σχεδιάσανε την διάσταση αυτή 14

υφαίναν οι φωνές τους το τραγούδι του θανάτου

με φόντο τους την μέλανα, του θόλου, αψιδωτή.


Πορεία μεσ' στην καταχνιά, μπρούσκο κρασί χυμένο,

λάβαρα του λυκόφωτος στο θρόνο της νυχτός,

χορεύει η επιφάνεια - νερό προορισμένο

να υποδεχθεί το πλήρωμα στα βάθη του, εντός.


Οι παρηχήσεις του άνεμου ακούγονταν - προσκλήσεις·

χαθήκαν τα χαρίσματα των έκπτωτων ψυχών,

δεκαεννιά φαντάσματα ζωής ακυρωθείσης

σε διαδρομές αχαρτογράφητων περιοχών.


Σημαίες ανεμίζανε πιο κάτω από τ' αστέρια,

κουρελιασμένα σύμβολα, θαρρώ, παλιάς γιορτής,

καλό τιμόνι κράταγες στα δουλεμένα χέρια

με την ομίχλη αθόρυβη στο έμπα της αυγής


Μα κάθε μέρα έβρεχε (χιονόνερο Τεργέστης) ,

χωρίς ποτέ το φορτηγό να ελιμενισθεί,

στην αδειοσύνη πλοηγός, στην ρότα σου αντέστης

προτού από θαλάσσια νερά κατακλυσθεί.


Της ελεγείας δέσποινες από τον Ελικώνα

εστόλιζαν στον αργαλειό αρχαίο υφαντό

με άνθηρα πολύχρωμα σε ηλιόλουστο νυμφώνα

και ένα τριαντάφυλλο μπορντώ, αγκαθερό.