- Χρυσή Καδένα Poem by Georgios Venetopoulos
- Χρυσή Καδένα
Αρχές Δεκέμβρη ήταν κι αγρυπνούσε,
στην καταχνιά φιγούρα μοναχή,
τριγύρω της μια σιγαλή βροχή
θροίζοντας, με τα στοιχειά μιλούσε.
Πώς χόρευαν θολές οι αποστάσεις!
Μην ήταν πια η αυγή απατηλή;
Στα μάτια το διάφανο φιλί,
σκιών διάταξη κι αντανακλάσεις.
Απ' το λαιμό κρεμόταν η καδένα·
επιλογή και έμβλημα χρυσό,
στρατιώτη έπίγραμμα στην Λεμεσό,
βαπόρια-φορτηγά και μαύρα τραίνα.
Επέστρεφαν τα κύματα του μπάτη
το νόστο για τ΄αστέρια τ' ουρανού
στο θόλο το βαθύ του οψιδιανού
με βρόχινο στα μάτια της τ' αλάτι.
Τραγούδι έγιν' η φωνή κι επλάσθη
με τις σταγόνες, νεύμα του βοριά
προσκάλεσμα· θυμάρι και μυρτιά,
στο λυκαυγές η κόρη τον ησπάσθη.
(Ιαμβικός στίχος 11/10 συλλαβών - 1η έκδοση)
Η δεύτερη ιδιαιτέρως στροφή του έχει μια μαγεία εντυπωσιακή.Παρ' ότι θα μπορούσε κανείς να πει πως δεν έχει απόλυτη σαφήνεια, εντούτοις σε εντυπωσιάζει με την αρμονία των ήχων της.Τα νοήματά της πολλαπλασιάζονται με την ελειπτική περιγραφή, πράγμα που όταν συμβαίνει στην ποίηση, της προσθέτει βάθος ποιητικό, καθώς ερεθίζει τη φαντασία, την κάθε φαντασία, να βρει το δικό της νόημα και να χαρεί με την ανακάλυψή της ακόμα κι αν ο ποιητής δεν είχε ποτέ του σκεφτεί ό.τι η φαντασία του αναγνώστη, ακροατή.
΄Εχεις γνήσιο ποιητικό ταλέντο.Με την πρώτη μου άνετη ευκαιρία θα τα διαβάσω όλα σου τα ποιήματα.
Θα σας συνιστούσα να διαβάσετε τα πρώτα στον κατάλογο ποιημάτων μου, τα οποία έχουν μια παύλα (-) μπροστά από τον τίτλο. Τα υπόλοιπα είναι πρωτόλεια και χρειάζονται ή revision και re-editing ή σβήσιμο. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Θα φροντίσω να διαβάσω κι εγώ τα δικά σας.
Αγαπητέ Γεώργιε, ...μου δίνεται η εντύπωση πως βλέπω αποσπάσματα από μια όμορφα σκηνοθετημένη ταινία και πάλι! ..μια απόκοσμη, μυσταγωγική συνάντηση πρόκειται να συντελεστεί μπροστά στα μάτια μας, ενώ διάχυτη είναι η αγάπη και η προσμονή της ηρωίδας για τον αγαπημένο της...τη βλέπω να στέκει σε έναν βράχο και να τον περιμένει ως να καταφτάσει το πρώτο φως της ημέρας... ...το μακρύ σκούρο φόρεμα της να το φυσάει ο άνεμος, σταγόνες απαλής βροχής να βρέχουν τα μαλλιά της, σαν να βλέπω εμπρός στα μάτια μου το παιχνίδι σκιάς και φωτός, τις αντανακλάσεις από τα παρακείμενα δέντρα στα μάγουλα της... ...πόσο απαλό το διάφανο φιλί...! τι όμορφη παρομοίωση το σκούρο χρώμα του οψιδιανού για να εξηγηθεί το νυχτερινό μπλε του ουρανού...! να μας δίνεται μια νέα εικόνα μέσα στην ήδη σχηματισμένη εικόνα...! ...στέκει εκεί λοιπόν και περιμένει με μεγάλη προσμονή και, όπως περιγράφεται θαυμάσια, _με βρόχινο στα μάτια το αλάτι_ (αντί για το απλοϊκό με δάκρυα στα μάτια) , φωνάζοντας τον αγαπημένο της... ...όταν εκείνος έρχεται όλες οι αισθήσεις πληρώνονται, γλυκοχαράζει και ο τόπος γεμίζει από το πρωινό φως...ευωδιάζει θυμάρι και μυρτιά, δύο βότανα με ιαματικές ιδιότητες που, μαζί με τα υπέροχα χρώματα της ανατολής και του φωτός γενικότερα, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα μας τόσο έντονα...! ...ένα έξοχο Ποίημα, έντονα αλληγορικό, που περιγράφει με ένα τόσο εύηχο λεξιλόγιο μια πονεμένη μα ιδανική αγάπη...
Σ' ευχαριστώ για το εξαιρετικό σου σχόλιο, Βάλια! Η ανάλυσή σου είναι προσεκτική, λογοτεχνική και πλήρης! Καλώς ήρθες στο PoemHunter!
Αγαπητέ Γιώργο, κάθε φορά που σε διαβάζω ταξιδεύω! Καταπληκτική δουλειά και να ξέρεις σε θαυμάζω. Εύχομαι να γράφεις πάντα τόσο ωραία ποιήματα και να ταξιδεύουμε όλοι σε αχαρτογράφητα μέρη του νου και της ψυχής μέσα από την γραφή σου!
Ευχαριστώ για το πολύ όμορφο και ευγενικό σχόλιο, Σοφία. Σύντομα θα περάσω από τη σελίδα σου, για να διαβάσω και τα δικά σου ποιήματα!
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem
Delivering Poems Around The World
Poems are the property of their respective owners. All information has been reproduced here for educational and informational purposes to benefit site visitors, and is provided at no charge...
4/25/2024 11:14:20 AM # 1.0.0.1119
ένα εξαιρετικό δείγμα ρομαντικού έμμετρου από γνώστη της ποίησης στην Ελλάδα! Δέκα +++++++++++