Κύμα Poem by THEODOROS MANTAS

Κύμα που είσαι στην κορφή λευκό και έχεις σώμα αλμυρό
πόσο θα ήθελατον κόσμο μαζί σου σαν αφρός να γυρνώ.
Να μη μέλλει για το τώρα, για το γιατί, για το αύριο,
για το τι σημαίνει, για το τι είναι η μικρή μας η ζωή.

Να ήμουν και εγώ κύτταρο της θάλασσας μικρό γλαυκό
να μη δακρύζω, να μην πονώ κι ας έχω κορμί πικρό.
Και να αποζητώ μόνο ένα ακρογιάλι για να σταθώ
για να μιλήσω λίγο με την κοπέλα που πολύ αγαπώ.

Και κάθε μέρα να ξυπνώ με της ανατολής το χαρωπό'
και κάθε βράδυ να χαίρομαι το φεγγάρι το χρυσό.
Και σαν ονειρεύομαι να προσπερνώ γοργά τον ορίζοντα
και να κοιτώ μέσα από το παράθυρο του ουρανού.

Οι άνεμοι να είναι πάντα γελαστοί με μια γλυκιά βοή
οι γλάροι να είναι περήφανοι αμέριμνοι κυνηγοί
σειρήνες να τραγουδούν πλάι μου για την ομορφιά της πλάσης
και εγώ να ξετυλίγω μόνος μου το δρόμο της μοίρας μου.