είναι κουτό το τίποτα να παίρνω στο κατόπι
όλοι οι σοφοί είναι μέσα μου
λίγα γνωρίζω
και θέλουν θεός να νιώθω
κάθε στραβής ψευδαίσθησης
ύπαρξης ανεπίγνωστης
θλίψεις
μόνος να διορθώσω
άνοιξα δρόμο αλλιώτικο
φύσης αξιοσέβαστης
ακραίας ευτυχίας
αγέρωχα στην άβυσσο
θηρία να μερώσω;
με κώνειο να με σώσω;
με μνησίκακο φθόνο θεριεύουν
τα αδάμαστα θηρία τους
οι ασεβείς της φύσης
οδυσσέας ζερβός
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem