Çile Poem by Ahmet Narin

Bilmeni istiyorum!
Derelerin suyu sensiz ağlıyor!
Sen olmayınca işlerim olmuyor!
Martılar yüzmeyi unuttu, kırlangıçlar yollarını şâşırdı
Çiçeklerde bir garip bakıyor bana; seni sende bulamadığım için

Sahi sen nerdesin,
Sen kimsin, nesin?
Onu da bilmiyorum!
Kendimi bilmeden yaşamaya çalıştığım gibi,
Seni de bilmeden bulmaya çalışıyorum
Bir gün olsun seni bulsam;
cennet gözlerine dalarak, kendimi unutup yok olsam
Toprağa karışsam
Suda boğulsam
Rüzgarla birlikte uçsam
Bir ağacın kovuğunda kalakalsam!
Canım hiç acımazdı
Ama yoksun işte!
Canım hep acıyor ve acımaya devam edecek!

Sana olan sevgim hiç bitmeyecek
Ömrüm hep böyle geçecek
Ömrüme ömür olmanı da
istemiyorum artık
İstesem de olmaz ki
Olsa ne yapardım
Hiç düşünmedim
Düşünecek zihnim yok
Düşünemiyorum
Bildiğin gibi esirim
Senin esirin!
Keşke özgür bir tavşan
Bir çiçek, bir taş, bir akarsu olsaydım!
Bu hayatın zorluklarını görmez
Sorumlu olduğum dan
sorumlu olmazdım
Bilmiyorum, gülmüyorum, ölmüyorum, özlüyorum ama;
Çaresiz, aciz olarak
Öyle duruyorum
Sen seninle olmuşsun
Ben, beni dahi kaybediyorum
Seninle meşgulken ben yok oluyorum

Karışık fikirlerim; kalp atışları mı hızlandırdı
Sona gelmeden
Dona kalmazsam;
Bulutların üzerinde yaşamak istiyorum
Berzah alemine
mecbur gidecek olsam da
Orada hapsolmak istemiyorum

Yanıyorum! Zihnim, bedenim, kalbim, ruhum yanıyor!
Ama bu ateş;
bir türlü beni bitirmiyor
Yanıklarımın
İyileştigini düşünürken
Tekrar yanmaya başlıyorum ve
Bu sahne malesef
Sürekli mükerrer ediyor

Bense; doğal hayattan
Uzak olduğum için
Sürekli bir savaş içindeyim...