Full Moon Routes/Πανσεληνεσ Διαδρομεσ/Εις Μνήμην Γεωργιου Βενετοπουλου Poem by Mary Skarpathiotaki

Full moon routes
(In memory of GEORGIOS VENETOPOULOS)


Tonight all the stars are missing
the sky looks teary
As if hidden, in both his hands
mute and love,
bloodstained.


Let the last night be forgotten
As if the Endless Life was moving
to his deceitful wing, soul.
Full moon night and the route.

If I were a bright moon
I would light it to mix at once!
All heaven, earth for us.
With Stygos the country blurred.

Tonight they look alike
the flower beds
marriage, insignificant, empty booty.
Above with the flowers,
two bees,
nectar of the Immortals you wanted.


For goodness sake, the misery was gone.
Ah, faces of the dead now
were born.
American matches'
the memories that came back
And fragrant flowers greeted.


If Souls move
"I love you" let them share
throughout
Earth.
To those who live alone
to hear it.
The razor's sharp blades
of forgetfulness they drank water yesterday.

Tonight I erase every new sorrow.
To make every verse a fairy tale!
Travel around everything
of the world
sharing wishes,
that cry
"give me! ".

If I were a bright moon '
with Stygos the cloudy country,
What if I was
the moon that
laugh
the creation would turn
out of happiness!


Listen to what I have to end,
to tell you:
I would like suddenly,
to break in two!
Of Charos
the spider, the apnea
heart
And let the soul be filled with Joy! ..

® Mary Skarpathiotaki

28-07-2020



Πανσέληνες διαδρομές

(Εις μνήμην
του Γεωργίου Βενετόπουλου)

Απόψε λείπουνε όλα τααστέρια
ο ουρανός ομοιάζει δακρυσμένος
Σαν ναχε λες κρυφτεί, στα δυο του χέρια
βουβός κι ο έρως,
αιματοβαμμένος.


Η τελευταία νύχτα ας ξεχαστεί
Σαν κίναγε η Ατελεύτητη ζωή
στην δόλια την φτερούγα του, ψυχή.
Πανσέληνη η νύχτα και η διαδρομή.

Άν ήμουνα μία σελήνη φωτεινή
θα φώτιζα να έσμιγε μεμιάς!
Όλος ο ουρανός, η γη για εμάς.
Μες της Στυγός την χώρα την θολή.

Απόψε πως ομοιάζουν
τα παρτέρια
παντέρημα, άσημα, άδεια λημέρια.
Απάνου μες τα άνθη,
δύο μέλισσες,
νέκταρ των Αθανάτων οι θέλησες.


Για ιδές φύγαν καημοί σβηστήκαν.
Αχ, πρόσωπα νεκρών τώρα
γενήκαν.
Αερικών τα ταίρια'
οι μνήμες που γυρίσαν
Κι άνθια που μυροβολούνε χαιρετήσαν.


'Αν οι Ψυχές κυκλοφορούν
το "σ' αγαπώ" ας μοίραζαν
σε όλη την
γη.
Σε αυτούς που μόνοι ζουν
να το ακούν.
Του ξυραφιού οι κοφτερές λεπίδες
της λησμονιάς είπιαν νερό 'στα χτες.

Απόψεσβήνω κάθε νέα λύπη.
Να κάμω κάθε στίχο παραμύθι!
Ταξίδι στο γύρο όλου
του κόσμου
μοιράζοντας ευχές,
που κράζουν
"δως μου! ".

Άν ήμουνα μία σελήνη φωτεινή'
μες της Στυγός την χώρα την θολή,
Κι αν ήμουνα
η σελήνη που
γελά'
θα 'στραφτεη πλάση
από 'νια ευτυχιά!


Ακούστε τί έχω τέλος,
να σας πω:
θα 'θελα άξαφνα,
να 'σπαγεστα δυο!
Του Χάρου
η άραχλη, η άπονη
καρδιά
Κι ας γιόμιζε η ψυχή από Χαρά! ..

® Μαίρη Σκαρπαθιωτάκη

28-07-2020