GRAS Poem by Marije Langelaar

GRAS

De tover ligt al dagen op de loer
prikkelt en wringt duizenden mannen
voor een klein ijzeren hekje nog is alles gesloten maar
het kiemt al
zetten ons schrap, naaktgeboren, richten
onze handen naar boven
afzetten nu schieten de lucht in
in een keer blind van het licht
tasten de wind in en wachten

COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success