Hún læðist þokan,
langt nyður í dal.
Döggvar hvert strá,
og slær því til og frá;
þegar haustríki er,
í þér og mér.
Hún læðist þokan,
lúmsk og grá.
Með kalda kinn,
kemur vindurinn;
þegar haustríki er,
í þér og mér.
(The Crew)
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem