તરસ્યો પહોચ્યો તિરે
નસીબે પ્યાસિ
નદિ નીરે
ગ્લાસ પાણી ધરમે
ચીંધે કર્મી
નદીને નકશે
સમયનો ય સમય
ચાલતો એના જ
સમયે
કસમયે બકબક
સમયે જ
બોલતી બંધ
નિષ્ફળતા બનતું
વિશ્વાસનું એક
કબ્રસ્થાન
કબ્રસ્થાને દટાયેલ
શરીરને જીવની
શોધ
દરેક કવિતાનો
રહેવાસ
આંસુ કોક સ્મિત
સારો શ્રોતા
કરતો મંથન
વિચારોના મેળામાં
નસીબમાં કઈક
ગમગીન
બનાવતું કૈક
સ્વ સ્વપનો બીજે
ઠોકવાથી
સફળતાનો રંજ
ધેર્ય, સુવિધા ને
સરળતાનો યશ
શત રંજ
મોત માંથે લઈને
ફરતો મોજી
એક ફોઉજી
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem