Hain Ang Utlanan... Poem by bonifacio alba

Mga igsoon ko …niining taknaa mohangyo ako sa inyong pagtagad nga unta ang matag usa ubanan ako sa akong pangindahay samtang gitagik ang mga pulong nga gikan sa kinailadmang dapit sa akong kasingkasing….

Mga igsoon ko ang atong kinabuhi gihadla sa magkada iyang pagsulay. Niining kalibutan,
adunay kasakit ug kalipay… ingon man
adunay kapakyasan ug kalampusan…
Apan matud pa… kining tanan pagsulay lamang… Atong pangandoy nga magmalipayon sa matag karon ug unya… apan may mga takna nga kita usab magmasalub-on… Kini nga mga pagbati dili malikayan… kay mao man ang nahipatik sa atong handurawan… ug mao usab ang kamatuoran … ning kalibutan … moagi kita sa mga magkadaiyang hadla sa matag karon ug unya…Apan kining kinabuhi lumalabay lamang.. Moabut ang panahon nga kining lawas mobalik sa yuta ug sa abog makig uban. Ug unta mohari ang kalinaw, gugma ug panaghiusa samtang buhi pa.
Busa kining hamubong panahon sa kinabuhi... Kinahanglan magmalipayon... Ug kining maong pagbati, ginahadla sa kalibutanong pagsulay... Apan matud pa, andam mag antus aron makab-ot ang himaya. Ug aron makab-ot ang himaya... Kinahanglang motoo sa atong gilaumam
Igsoon... Samtang nagapitik pa kining kasingkasing … aduna gayud mga pagsulay …nga atung sagubangon busa padayun usab ang paglaom ug pangindahay … nga nagkanayun....Hain ang Utlanan!