1.
ପାଉଛ ଭଲ ପ୍ରକୃତରେ ଯଦି
ତୁନି ରହ କିଛି କ୍ଷଣ ଏଠି।
ତୁନି ରହ ତୁନି ରହ
ଆଉ ଦେଖ ଜୀବନ କେତେ ଗହଗହ।
ତୁମ ହାତ ତୁମ ଗୋଡ ଆଉ ତୁମ ଦେହ
ସଜାଇ ରଖ ସଜାଇ ରଖ।
ସଜାଇ ରଖ ରଙ୍ଗରେ ରସରେ
ଆଉ ଶୁଣ ଭିତରର ଶବ୍ଦ।
ପାଉଛ ଭଲ ଯଦି ଆକାଶକୁ କହ
ଧରି ରଖୁ ତୁମକୁ ଉଷୁମ କୋଳରେ ।
ଆଉ କହିଦେଉ ହଜା ସଜାରେ
ତୁମେ କେତେ ଶକ୍ତ ଆନନ୍ଦରେ ଏଠାରେ ।
2.
ମୁଁ ଅଛି ଆଜି,
ଆଉ ଅଛ ତୁମେ ବି।
ଜୀବନର ଆଉ ଏକ
ନୂଆ ଅଧ୍ୟାୟ ପୁଣି
ହେଉଛି ଯୋଡି।
ତୁମ ଦେଉଛ
ସବୁକିଛି ମତେ,
ମୁଁ ବି ଦେଉଛି ସେମିତି
ସାକ୍ଷୀ ରହୁଛି ମାଟି।
ଆମରି ଶବ୍ଦ ଆମରି ଭାଷା,
ଯାଉଛି ହୋଇ ଅମର କବିତା।
ନାହିଁ ପାଖରେ ଚିତା,
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ଯରେ ରହିଛନ୍ତି ଚାହିଁ
ଆମ ଚାରିଆଡ ଜନତା।
ରଙ୍ଗୀନ ଦିନ ଆଉ ରଙ୍ଗୀନ ରାତି,
ଅପେକ୍ଷାରେ ଅଛି ଆମ ପାଇଁ
ଆଉ ଏକ ରଙ୍ଗୀନ ପାହାନ୍ତି।
କହିବାକୁ ଅଛି ଯାହା ଯେତେ
ଦିଅ କହି ଖୋଲା ହୃଦୟରେ,
ଆଉ ନିଅ ବାହି ଆକାଶର
ସୀମା ଡେଇଁ ଅସରନ୍ତି ମାଟିର ଉପରେ।
3.
ହେଲା ଯେ
ହାର କି ଜିତ
ଚାପି ଦିଅ।
ହେଲା ଯେ
ରାତି କି ଦିନ
ଭଜୁ ଥାଅ।
ହେଲା ଯେ
ମୁହୂର୍ତରୁ ମୁହୂର୍ତ
ଭଲ ପାଉଥାଅ।
ତୁମ ହାତକୁ ମୋର ହାତ
ଯୋଡୁଥାଅ, ଯୋଡୁଥାଅ।
ହେଲା ଯେ
କଥା କହ
ଆକାଶକୁ ମାଟିରେ ପୋତ।
ହେଲା ଯେ
ମାଟିରେ ଥାଅ।
ହେଲା ଯେ
ଫୁଲର ତାତି ମାପ।
ହେଲା ଯେ
ତାରାକୁ ସମ୍ଭାଳି ଧର।
ହେଲା ଯେ
କ୍ଷୟର ଗତି ଟିପ।
ହେଲା ଯେ
ବୃଦ୍ଧିକୁ ବାଟ ଛାଡ।
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem