[Landschap zijn, ruimhartig landschap zijn] Poem by Paul-Eerik Rummo

Landschap zijn, ruimhartig landschap zijn
op de heuvels schuimen kegels in sparrentoppen;
sneeuwwit landschap, windspoordooraderd,
landscap zijn, verheven landschap, doorsneden
door een rivier, tegelijk op het ijs een kinderschaar dragend
die uitgelaten draaimolenwiekt,
tegelijk groenvallend uit de sneeuwwal op de dam,
als blank staande rokken, als waterlopen;
landschap zijn waarin de oude wolmolen
kalmpjes zijn as draait en er
zachtjes bij schokt… van eeuwigheid tot eeuwigheid;
landschap om te krassen voor de verhongerde kraaien,
wolfsnachtlandschap, landschap voor de zon opkomt,
landschap om een draaimolenas te draaien
om een sterrenwacht te dragen, een glazen gewelf te dragen
landschap zijn, edelmoedig landschap zijn

in het museum van een provinciestadje aan de muur hangend
stralend landschap, een versleten lijst eromheen,
munten en botten verbleken in vitrines,
vermoeide dagjesmensen geeuwen;
zijnde zijn, wetend dat het woord om je te benoemen
nooit wordt gevonden; wetend
dat het ook onvindbaar is;
landschap zijn, sneeuwlicht werpen;
landschap zijn, de rust na de sneeuwjacht bewaren,
tot er iemand komt binnenrazen
wiens hart zijn borst openbreekt,
en een mes in het doek steekt.