ଡରିବାର ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ,
ଆବଶ୍ୟକ ଅଛି ପ୍ରୀତିର।
ସୂର୍ଯ୍ୟ ସହିତ
କିଏ ପାରିବ ଲାଗି?
କବିର ମାତ୍ର ଏକ ଦୃଷ୍ଟି
ଆଉ ତାହା ଲୋକ କଲ୍ୟାଣ।
ଶାନ୍ତ ଶବ୍ଦ ଗଗନ।
ଆନନ୍ଦମନ।
ମନ୍ଦ କହିବା ନୁହଁ କାହାକୁ,
ନିଜ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱରେ ନିଜେ
ନଷ୍ଟ ହେବ ମନ୍ଦ।
ବନ୍ଦ କରିବା କିଆଁ
ଆମେ ଆମର ସ୍ନେହ ସୋହାଗ।
ଆମ ଭାଷାରେ ଆମେ ଦେବା
ନୂଆ ଦିଗ ପ୍ରେମଆଲୁଅ।
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem