MEDISCH WONDER Poem by Vrouwkje Tuinman

Ik weet niet exact waaraan mijn vader
uiteindelijk is gestorven, maar hij had
echt alles. Suiker, kanker, gordelroos, koliek.
Zijn hoofd werd vanbinnen langzaam opgegeten.
Aan de buitenkant zag je alleen die wijnvlekken
maar in zijn borstkas zat iets klem.
Aan al die defecten kun je volgens Freud
betekenis ontlenen. Helemaal omdat
hij zelden klaagde. Niet over de ziektes.
Alleen over alles dat door anderen kwam.
Daar heb je het al: het hart en de prostaat,
de plekken waar het lichaam zaken
opslaat die het daglicht niet verdragen.
De suiker als compensatie voor zijn
bittere adem, de gordelroos om hem niet langer
aan te hoeven raken. Ten slotte was de schedel
leeg en won de wereld van mijn vader.