MET ALLE SOORTEN VAN HONGER Poem by Lucienne Stassaert

een ode aan Sylvia Plath
Aan de stilte te horen
wentelen je kinderen zich in dromen
die geen vader of moeder kent.

Die stappen van jou, daarnet,
alsof je telkens een aanloop nam
om te springen -

Geen mens in huis
hoorde dit klopsein
als een signaal
om de nacht te blussen.

Alleen je angst loopt nog steeds
heen en weer. En betast deuren, tast
plakband af, mondstoppers in elk sleutelgat

om het gas binnen te houden,
geen kans te gunnen om op te stijgen.
Je bent al halfweg.