Angst Poems

Comes the cold, black, Death of Autumn,
harbouring its' pique on naked limb;
stirring damp, feral winds
to the hawking, stalking,
...

So...long...the day......so short....the hour
Stolen moments....angst...........deceit
......Another night.....sooo....long....the hour
Stolen moments......bittersweet
...

Hard shelled,
Smoothed by many currents, many tides,
Buffing it with all that sand
As waves cycle through,
...

What's on my mind you ask? ? ? ?
Do you really want to know?
Huh, punk, do you?
Oh, ooooops, slipped into my Clint Eastwood persona there,
...

Vagabond the husband..
Job to job, place to place
Loitering in unsteady wandering
His own wishful ideology
...

So hungry-sensitive that he
craves day and night the pap of praise,
he'll ease his gripes or fingerpaint
in heartsblood on a public page.
...

After my lover has left for abroad
Happiness and gaiety are annoyed of me
Sleep does not visit me even in the nights
How do I, friend, put the angst of separation in words
...

are we not just
bouncing around in a great rubber inferno
occasionally colliding with one another
until one of us breaks?
...

Many people write
For their true emotions to unravel
Out of depression, angst, spite
But I can’t
...

Past is ebbing back to me
Hopes
Hurts
Heart-breaks
...

What is it about some days
Birthday, festivals and anniversary
New Year and first of January
We wake up expectant and gay…
...

Driving straight is fun
But careful dive along bow bends,
Trivial anticlimactic stances
Breed carking differences
...

This is
a death threat for no one,
a suicidal promise to someone,
a reaper's ransom note.
...

Fear of Death

I am confined in the cauldron of smoke
Coming out of perpetual inferno
...

Yes, we get blasé and dismissive on this site –
reading in the reams of Poemhunter posts
‘yet another poem of teenage angst’,
we say, scanning the raw wounds
...

I’m Picasso if you asked colour of my eye
In séance I only speak Greek; come hither
Only if your soul has ears
I’m a Pharaoh and accept only sons for supper
...

Hi. The name is Lou.
Born in the land of the new moon,
raised in the Pearl of the Orient.
My Grandparents as my Parents,
...

Vincent shifted from the little room in the bakery,
To a large house of his own, known as Salon du Bebe
At the bottom of ravine, surrounded by the pine woods.
He was an authorized evangelist now! In this place,
...

When at last she gets to slumber,
She dreams of Mr Wonderful,
Every night,
She is resolute to find the sunlight,
...

Poetry is the window of the Soul
Every window has two sides
By virtue of its own transparency.
Windows allow us - to look in and out
...

Organic Truth Tournament
Legend

life is in the blank of meditative awareness on changes on body-mind stadium.
...

In the midst of mists round the coasts the island measured mists
Are powerful mole than politicians

This island lives; lives for itself, by itself in to the anxiety and angst of stress?
...

I wandered lonely as a shadow.
Looming over everyone with dread and angst drawn all over my face.
Everything was engulfed with darkness that one could see the abyss with the naked eye.
But everything changed since I met your coffee-colored eyes that day.
...

Er zaubert aus jeder meiner Tränen ein Lachen. Und aus keinem Lachen je eine einzige Träne. Er macht Angst zu Mut und Zwänge zu purer Neugier.
Er hört mir zu wenn ich rede, genauso wenn ich schweige. Er löst Probleme mit den richtigen Worten und nie mit Gewalt.
Wenn ich mich verlaufe, dann ist er bei mir und finde ich nicht mehr zurück, nimmt er meine Hand.
Er holt mich zu sich in die Realität, wenn ich wieder jegliches Gefühl für Zeit und Raum verloren habe. Er nimmt mir meine Angst und bringt mir mein verlorenes Vertrauen in diese Welt nach und nach zurück.
...

Poetic angst,
Jimmy Dean

Poetic angst,
...

Leerzaam als een klein jongetje kruip ik door de mazen van de tegenspraak en vind ik steeds weer schatten. Dat anderen zich onbeschaamd opstellen als executoir testamentair van jouw wezen, door steeds ongegeneerd of uit schaamte, stoerheid of eigen onzekerheid te vragen om legitimatie van je status quo, daarom is de nederigheid dat kind wat steeds wil delen en samen wil spelen, dat het zich zo vaak als groot kindmens onbegrepen voelt komt omdat het in zijn nederigheid verlegen wordt en vaak blijft hangen, gezien men een beetje vals Eenrichtingkje speelt. Toch groeit ook dat kind vlot en voelt zich daardoor gesterkt op de weg waarop het zich bevindt, de weg der genade en mededogen, voor en om en met alles waarin en waarmee het zich dus je je onderweg du moment begeeft. Ik voel me rijk, ik wil begrijpen en zie de geschenken rollen zomaar op mijn pad, ik raap ze op en vol verwondering deel ik het moment.

De mensen die de teerling lijken te moeten werpen of muren opwerpen, werpen alleen een rookgordijn op en wanneer er door dat gordijn een mens komt gekropen begrijpt men die eigen verlegenheid, niet door mij in verlegenheid gebracht maar door de attitude van de goedbedoelde maar vaak luie leegte. Ze begrijpen dat openheid stuit op illusie of maskers en juist daardoor noch sneller bij de persoon zelf is binnengekomen, dat is de angst voor liefde en dat is hun eigen hoge nood.
...

Mannen blijven jongens, maar
jongens zijn soms mannen
als het eropaan komt
Dan maakt angst hen moedig
...

Zeg me wat te doen

tegen mijn angst voor alles --
...

Toen de angst uit de wereld was
ach was dat des onschulds nijden
dat waren nog eens andere tijden
nu is het al, kommer en kwel en lijden
...

Ruzie, de kleine

oorlogen in huis, mijn angst --
...