MOEDER Poem by Maria van Daalen

Je hart was niet aangetast.
Je liefde voor mij had het bewaard voor de heldere dood.
Je was blij dat je ging.

We vierden het avondmaal met kleine glaasjes
jenever, had ik bij me om wakker te blijven.
C., die het recht heeft om te zegenen, zegende
alledrie de drie glaasjes.

Je zonk weg.
Ik zag je ziel verdwijnen uit je ogen.
Ik weet nu wat ‘brekend' betekent.

Toen we thuiskwamen waren we echt heel vrolijk.
Pas gisteren begin ik te huilen
en kan niet meer ophouden.