MOTORMAN Poem by Nyk de Vries

Hy ried mar om op syn motorfyts en noait wist ik wat him troch de holle spile. Op in dei folge ik him nei syn hutte yn 'e bosk. Ik rûn op it hokje ta en treau de doar mei kracht iepen. Foar my lei langút achteroer op 'e houten flier de motorman. Hy seach op, kaam stadich oerein en stoarre my oan mei in frjemd read gesicht. Ik woe wat sizze, mar foar't ik dêrta komme koe, ferdwûn de motorman sûnder oait werom te kearen. Ik naam myn yntrek yn it hûske en wenne dêr úteinlik goed twintich jier. It is wier wat se sizze: elk nij hûs moat better wêze as it foarige.