My Tribute To Cyprian Kamil Norwid... Poem by Aleksandra Szymanska

Fortepian Szopena (fragment) …

VII

O Ty! Co jesteś Miłości-profilem
Któremu na imię Dopełnienie:
Te - co w Sztuce mianują stylem,
Iż przenika pieśń, kształci kamienie...
O! Ty - co się w Dziejach zowiesz Erą,
Gdzie zaś ani historii zenit jest,
Zwiesz się razem: Duchem i Literą,
I 'Consummatum est'...
O! Ty - Doskonałe-wypełnienie,
Jakikolwiek jest Twój, I gdzie? ... znak...
Czy w Fidiasu? Dawidzie? Czy w Szopenie?
Czy w Eschylesowej scenie? ...
Zawsze - zemści się na tobie: BRAK! ...
- Piętnem globu tego - niedostatek:
Dopełnienie? ... go boli! ...
On - rozpoczynać woli
I woli wyrzucać wciąż przed się - zadatek!
- Kłos? ... gdy dojrzał jak złoty kometa,
Ledwo że go wiew ruszy,
Deszcz pszenicznych ziarn prószy,
Sama go doskonałość rozmieta...

VIII

Oto - patrz, Fryderyku! ... to - Warszawa:
Pod rozpłomienioną gwiazdą
Dziwnie jaskrawa - -
- Patrz, organy u Fary; patrz! Twoje gniazdo:
Owdzie - patrycjalne domy stare
Jak Pospolita-rzecz,
Bruki placów głuche I szare,
I Zygmuntowy w chmurze miecz.

IX

Patrz! ... z zaułków w zaułki
Kaukaskie się konie rwą
Jak przed burzą jaskółki,
Wyśmigając przed pułki,
Po sto - po sto - -
- Gmach zajął się ogniem, przygasł znów,
Zapłonął znów - - I oto - pod ścianę
Widzę czoła ożałobionych wdów
Kolbami pchane - -
I znów widzę, acz dymem oślepian,
Jak przez ganku kolumny
Sprzęt podobny do trumny
Wydźwigają... runął... runął - twój fortepian!

X

Ten! ... co Polskę głosił, od zenitu
Wszechdoskonałości Dziejów
Wziętą, hymnem zachwytu - -
Polskę - przemienionych kołodziejów;
Ten sam - runął - na bruki z granitu!
- I oto: jak zacna myśl człowieka,
Poterany jest gniewami ludzi,
Lub jak - od wieka
Wieków - wszystko, co zbudzi!
I - oto - jak ciało Orfeja,
Tysiąc Pasyj rozdziera go w części;
A każda wyje: 'Nie ja! ...
Nie ja' - zębami chrzęści - -
Lecz Ty? - lecz ja? - uderzmy w sądne pienie,
Nawołując: 'Ciesz się, późny wnuku! ...
Jękły- głuche kamienie:
Ideał - sięgnął bruku' - -

Cyprian Kamil Norwid 1863


Chopin's piano (fragment)

VII

O You! Who are Love's profile
Whose name is Fulfillment:
The one - which in Arts has been granted a style,
So it permeates the song, gives stones their shape…
O You! Who in history are named the Era,
Where upon the history no zenith rests,
You are named both: the Letter and Spirit,
And 'Consumatum est'…
O You! - Flawless realization,
Whatever is Your, and where? ... mark…
Is it in Phidias's? In David's? Chopin's creation?
Or in Aeschylus's improvisation?
Always - you'll be revenged by LACK! ...
-Insufficiency is the stigma of this earth:
Fulfillment? ... tears him apart! ...
He - prefers to start,
Headlong to throw away presage he prefers!
Wheat spike? ...when he saw it, golden like a comet,
Hardly in the wind it sways,
Drizzles rain of wheat grains,
By its perfection alone he's upset…

VIII

Look, Frederic! ... this is Warsaw:
Fiery star beneath,
Strangely flaming, I've seen it all…
Look, the organ in the cathedral; look! Your nest:
Patrician houses - here and there
Like Commonwealth, old,
Squares paving deaf and grey,
And in the clouds Zygmunt's sword.

IX

Look! ... From alleys into alleys
Caucasian horses are pulling
Alike before the storm swallows,
Before shelves they're fallowing,
In hundreds… - in hundreds…
The edifice has caught fire, then again it's died,
Again it has stood in fire - and now - by the wall
Fronts of mourning widows I watch with all my might,
The butts are pushing them all…
And again I can see, though I'm blinded by the smoke
How before the courtyard's columns,
Stuff like a coffin they're pulling,
Lifting… has fallen down…down… the piano of yours!

X

The one who by the zenith advertised Polish nation
Of greatness of their all times,
Taken, by the hymn of admiration -
Poland - of the transformed wheelwrights;
The same - has collapsed - on the granite creation!
And here he is: like a human thought, noble and kind,
Torn by people's wrath,
Or like - from the old times
To the old times - he'll awake all that!
And here he is - like Orpheus's body,
Thousands of Passions have into pieces him shattered;
And everyone's howling: 'Not me! ...Somebody! ...
Not me'- its teeth have clattered…
But you? But me? Let's hit the doomsday's song,
'Enjoy, late grandson! ...calling, have preached,
Groaned, deaf stones:
Perfection paving has reached…'

Written by Cyprian Kamil Norwid,1863
Interpreted by Aleksandra Szymanska