ORAKEL VAN EEN GEVONDEN SCHOEN Poem by Mustafa Stitou

Maak afwezig de hysterische metropool,
stadsmens spoel je onderbuik
met bronwater schoon, wees toegeeflijk weet
betekenisloosheid heb ik nodig.

Stop met bemeesteren bepotel
het inwendige orgel, pers uit je brein
een gezicht tevoorschijn dat je nooit hebt gezien,
je bent een dromende foetus gebleven.

Ga liggen in het gras,
sta op, hak in een rotswand kinderhand
of kathedraal.

Antwoord de paarden als ze vragen
zul je werkelijk je geliefde verliezen
als je jezelf hervindt?

Stadsmens ga liggen in het gras,
vind stil de god die zich in je verborgen houdt,
vang en ontkleed hem tot op zijn lege kern,
keer naar huis terug, richt een
maaltijd aan voor niemand in het bijzonder.

Of blijf kalm, blijf liggen,
wacht zonder te verwachten
totdat vergaat jouw naam
en de herinnering eraan.