Pagpanglimpyo Sa Balay Namo Poem by RIC BASTASA

sa dihang nanglimpyo
si tatay
sa among balay nga
dugay na nga wala maatiman
sa among mga sinaligan

mitabang mi

gisprihan namo ug baygon
ang mga suok suok
da, patay ang daghang mga
ok-ok

giguba namo ang mga salag
sa balagtok
daghang nangamatay gawas
lang sa nakaikyas
apil pa gani ang mga bag-ong
gianak nga mga bagtok
nga gibiyaan sa ilang mga
inahan
patay gayod silang tanan
ambot wala may nalooy sa mga
bagtok
nga kusog usab nga mikutkot
sa mga sanina ni nanay ug
ni tatay didto sa daang
aparador

pagkadaghang sagbot nga nasilhig
abog nga nakahig
mantsa sa salog
nagpasad nga mga dahon nga
miabot didto sa sulod sa lawak
ni lolo ug lola

kapoy baya usab ang manglimpyo
nagkaduihay ang mga singot sa huerto
milaylay ang among mga kamot sa
pagsilhig, mikurog ang mga tiil sa dugay
nga pagtindog

walay samok ang maong pagpanglimpyo
walay nangutana nganong gipatay ang mga
ok-ok, ang mga kuting, ang mga garapata,
ang mga balagtok, (nga gani ako nalooy man
gihapon sa mga bag-ong namuyo didto)

human sa pagpanglimpyo nahapsay ang
balay, sinaw na ang salog, wala nay mantsa
diha sa bongbong, wala nay abog ang mga
lingkoranan ug lamesa, wala nay sagbot sa
mga lawak, nahiluna na ang tanan

pag-abot sa kagabhion, dungan kami sa
panihapon, human sa pag-ampo, among
gisaloan ang kalinaw ug kalipay.