Pinaka Malungkot Na Mga Sandali Poem by Lotlot Diaz

Pinaka Malungkot Na Mga Sandali

Ang natuyong luha sa aking mga pisngiy tila tanda ng ibayong longkot, di ko alam kung san ako nakatingin, ang pagkurap ng aking mga talukap ay sadyang kay ilap. Ang paulit ulit lng na pagpatak ng tubig mula saking mga mata ang syang naging malayang huwad.
Ngunit ang pahirin ang nagmamalabis kong mga luha ay di ko ginawa., sapagkat hindi ito maaampat ng kaperasong panyo lamang bagkus akoy walang kibo sa aking tayo mula pa noong ilang nakaraang pasko.,.

Sunday, July 17, 2016
Topic(s) of this poem: sad
POET'S NOTES ABOUT THE POEM
Its actualy about my friend who has 2children but abandoned by her husband.
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success