Ang natuyong luha sa aking mga pisngiy tila tanda ng ibayong longkot, di ko alam kung san ako nakatingin, ang pagkurap ng aking mga talukap ay sadyang kay ilap. Ang paulit ulit lng na pagpatak ng tubig mula saking mga mata ang syang naging malayang huwad.
Ngunit ang pahirin ang nagmamalabis kong mga luha ay di ko ginawa., sapagkat hindi ito maaampat ng kaperasong panyo lamang bagkus akoy walang kibo sa aking tayo mula pa noong ilang nakaraang pasko.,.
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem