Sentro Sa Uniberso Poem by RIC BASTASA

Ug miabot ang adlaw nga gihimo
nimong sentro ang kaugalingon
sa imong uniberso.

Ikaw ang adlaw. Milingkod ka sa tunga
Sa imong balay. Ang mga lingkoranan, lamesa,
Ug mga aparador mao ang imong mga planeta.

Mipiyong ka, ug gihipos mo
Ang imong mga bukton. Gikumo nimo
Imong mga tudlo. Ikaw ang adlaw.

Ikaw ang sentro sa tanang mga nag-alirong nimo.
Nahimong kawanangan ang imong kwarto.
Ang kahayag nga nanglusot sa buslot

Sa imong bungbong ug atop mao
ang mga bitoon, ug ang bulan mao ang planggana
Sa imong pansayan. Naghimo ka sa kaugalingong

Luna sa kawanangan. Pagkahilom. Pagkanindot
Sa dihang nagsugod na ang imong paglutaw
Ug pagsibog layo sa imong gilingkoran.

Nindot ang paglawig. Morag usa ka sakayan
Sa tunga sa lawod sa dagat. Buntag na. Misulod
Ang imong iro. Mipaghot. Mikiwil ang ikog

U mitila sa imong mga tiil ug kamot. Mitan-aw
Sa iyang amo: opaw, pangag, nangunot ang agtang,
Walay panghinguko, taas ang bungot,

Walay kaligo, dako og tiyan, walay pamahaw.
Gigutom. Nagpiyong. Nagpakaaron-ingnon.
Mipaghot ang iro. Mitapad. Nagpaabot. Kay labaw

Sa tanan, alang niya, ikaw ang kamatuoran.