Sloffend Uit Bedrogen Poem by Madrason .

Ik voel me een zwerver
verdwaald in een drol
en toch Oh God wat heb ik een lol
als een puppy zichzelf ontdekkend
en soms wat bevlekkend
als een kind dat een vlek
in zijn ondergoed vindt
of een opa met een remspoor
zichzelf ziet en zo zeer schaamt
ach zo ver van het reële vandaan
langs het tuinpad van bestaan
moet alles steeds keurig
zoals in yuppenbuurt
waar argusoogje scherp steeds gluurt
of de straat nog netjes staat
en de hypotheek toch niet ten onder gaat
men zit op zeer zwart zaad
en spreekt ook zeer probaat
over de marktwerking en
appeltjes voor het droge
bedrog zichzelf bedrogen
smetvrees feestje voor fobieën
en meer nog van die melodieën
de pers van Wagner moet steeds
aan op marsmuziek dan
alles eenheidsworst en
alles in het zware ritme stampend
met de worst en zuurkool dampend
aan de randen van fatsoen
en het goede doel verkrampend
daarmee heb ik niets van doen
waar het ruikt naar gloor en boen
de Poolse zwartarbeidster aangedaan
zolang de tuin symmetrisch is
ontwaart men nog geen gemis
die kermis vol van ijdelheden
zo deernis schouwend naar beneden
ach die wie zich zelf zo belogen
ze komen sloffend uit, sloffend uit Bedrogen.