Madrason . Poems

Everyday is a poem to them
an anthem to the universe
dispersed then sudden arisen
a night into a sudden day
...

Homo universalensis


I do not look at thee
...

Voices from forests
move in to the cities
the Metropolitan blues
gets his voice
...

Men denkt dat ik een Jo-Jo ben
een touwtje aan een tol
men lacht en trekt mijn rol
en knikarmt steeds Ja-Ja
...

We smeren graag een broodje Ontevreden
en zoeken naarstig naar een goede reden
om gezaag en om geklaag
en trappen gretig naar beneden
...

We've got to make a mence
and stop our false pretense
that we are suffering so much
we're just only out of touch
...

Langs de kale naaldbomen dwalen
duizenden en duizenden geesten
queestend naar vol ongeloof waarom
waar zijn ze gebleven, die onlangs
...

We're guilty
touched the devil's skin
and sinned against
humanity
...

Foute Moraal
is altijd kaal
en loos
van blos,
...

THE SOCIAL WOODS

I do not wish to be
a merely me
...