कथा 'रातो डायरी''
# राजन थपलिया (New York USA)
मानब बस्ती को साघुरो खोर बाट बाहिर निस्किदा आफै लाई पाए निलो आकाश मुनी र दौड्न थाले आगन पिढी हरु मा बगर- बगर डुल्दै पौडी खेल्दै कहिले तोरी बारिमा उफ्रीदै त कहिले कालीला सिरुको सुइरा हरु टिप्दै, जब मानब भएको अस्तित्व बोध भयो तब हृदयमा प्रेमको ताज महल नै पाए । त्यही वरपर प्रेमको सौन्दर्य मगमगाइ रहेको थियो । तस्बिर हेर्दा पनि सँगै भएको अस्तित्व बोध गराउथ्यो । जिन्दगीमा त्यही शब्द प्राण बायुमा भरिएको थियो र एक्कासी कराउन पुगे…..सायद त्यो आवाज हरुले भन्दै थियो…..तिमी मात्र तिमी ''
कुनै बेला म अस्पतालको सैयामा छट्पटाइ रहेको थिए । शरिरले ओ नेगेटिभ ब्लड मागिरहेको थियो डाक्टरले ओ नेगेटिभ ब्लड ग्रुप भएको कोही छ भन्दा एक ब्युटिफूल नर्सले मेरो पनि सेम ब्लड ग्रुप हो भन्दै तिमी ले नै रगत दिइ मलाई बचाएको थियौ । त्यस पछी मेरो शरिरमा तिम्रो रगत बग्न थाल्यो। नसा-नसा हरुमा, म यती आभारी भए कि बर्णन गर्ने कुनै शब्द भएन । मेरो सुन्य-सुन्य जिबन धन्य-धन्य भएको छ। अचानक खाली मनमा रङ्ग भरी दिदा यस्तो लाग्यो प्रेमको ताज महल नै खडा गरी दियौ । त्यही सौन्दर्यता मगमगाइ रहेको मेरो जिबन वरिपरी तिमी यादमा आउछौ घरी-घरी। तिमी आफैमा सम्पन्न मान्छे, सम्पन्नता भित्र सुन्दरता अनि सुन्दरता भित्र को त्यो महानता देखेर तिमी सामु उपस्थित भए गुलाब को फूल लिएर………..
...
Read full text