Thomas'ın Oğlu Nikola'nın Meşe Ağacı Poem by Nastasimir Franovic

Thomas'ın oğlu Nikola'nın meşe ağacı

İki yüz yıldır yolun kenarında bir meşe ağacı duruyor.
Yayalar için bir dönüm noktası.
Bir mülk sınır taşı.
Bir çobanın gölgesi.
Bir oyun alanı.
Çevresinin büyük olduğuna bahse girebilirsiniz.
Keçi için yaprak toplamak için iyi.
Yağmurdan korunmak için bir sığınak.
Zamanın geçişine bir tanık.
Yolcular için bir dinlenme yeri.
Yaban arıları için bir mesken.
Kudretli bir meşe.
Safkan bir at gibi.
İyi boyunduruklanmış bir öküz gibi.
İyi bir hasat gibidir.
Meşe, bir köyün buluşma yeri için iyidir.
İki yüz yıldır tek başına duruyor.
Yemyeşil ve bakması güzel.
Ve zaman ona zerre kadar zarar vermemiş.
Thomas'ın oğlu Nikola'nın meşesi tek başına duruyor.
Ama bir kötü adam geldi ve dallarını kırdı.
Önce birini, sonra diğerini.
Isıtmak için değil.
Onun yararına olduğundan değil.
Dalları kırmaya devam edecekti ama çok yüksektiler.
Ve hala ayakta.
Tomás'ın oğlu Nicola'nın meşe ağacı.
Ayakta meşe, sakat ve yalnız!