TRAP Poem by Ruth Lasters

Doe het voor mij dan. Vermoed een blauw bord
op een witte tafel, ergens in een huis in deze

stad. Veronderstel achter elke gevel een welbepaald
voorwerp, meubel. Vermoedens zijn

oefenverlangens. Maar weet waar precies een draaitrap
staat, om er

telkens bij ontreddering een trede of spijl uit te
stelen, hem in je kamer langzaam weer

op te bouwen. Bel me als hij af is. Iemand moet je erop
naar boven dragen, zijlings.