Ruth Lasters Poems

Because apples stack so nicely I'd like to
stack some under your skin. Your legs, skull, chest

full of apples, the yellow kind covered in spots and full
of lumps. Just one red, shiny
...

Tables, sometimes I wish
masses of them suddenly would be turned
upside down and that you, just like me, had thought of horses
...

Then do it for me. Suppose a blue plate
on a white table, somewhere in a house

in this town. Assume behind each house front a
...

If moving on seems impossible, then choose one single
moving on, one splendidly

stubborn deed, if need be: hearing fizzy water every midnight
exploding bubbles, a sort of star-listening
...

To employ a man or woman
who somewhere full-time in a hall

unfolds chairs
one chair for everything I don't say to you, for every non-
...

Witte washanden waarmee je wast je oude vader
verharden 's nachts tot omslagen voor

ongeschreven brieven naar elkaar (ooit komt er een machine, pa,
die ze met elektroden op de hoofdhuid registreert en uitprint

de epistels die je slechts schreef in gedachten, nooit noteerde. Ze liggen
daar dan na je laatste adem in een stapel van exact jouw

lichaamslengte). In godsnaam, hou je benen stil, vader!
Misschien groeit er in hersenen van ouders die verschoond worden

tegennatuurlijk door hun kind, een beeld van steeds dezelfde
bizarre, onbestaande bloem - teken ze in de spiegeldamp -

zoals een nieuwe plantensoort woekert na
kernstraling.
...

White flannels with which you wash your old father
harden in the night into envelopes for

unwritten letters to each other (one day there'll be a machine, Pa,
which with electrodes on the scalp will register and print out

the epistles you wrote only in your thoughts, never noted down. So they
will lie after your last breath in a pile exactly

your own length). For God's sake, keep your legs still, Father!
Perhaps there grows in the brains of parents who are changed

unnaturally by their child, an image of always the same
weird, impossible flower - draw it in the steamy mirror -

like a new species of flower runs riot after
nuclear radiation.
...

Omdat appels zo mooi stapelen wou ik er
stapelen onder je huid. Je benen, schedel, borst

vol appels, van die gele die vol vlekken en vol
builen. Slechts één rode, glanzende

volmaakte die zich tijdens het bewegen door je lijf
verplaatst. En dan te kunnen raden waar, in welke van je

ledematen hij precies verborgen zit, om telkens als ik
het juist gok hem eruit te halen, er

een hap uit nemen, nietig weliswaar maar maal oneindig maakt
onloochenbaar geschonden.
...

Doe het voor mij dan. Vermoed een blauw bord
op een witte tafel, ergens in een huis in deze

stad. Veronderstel achter elke gevel een welbepaald
voorwerp, meubel. Vermoedens zijn

oefenverlangens. Maar weet waar precies een draaitrap
staat, om er

telkens bij ontreddering een trede of spijl uit te
stelen, hem in je kamer langzaam weer

op te bouwen. Bel me als hij af is. Iemand moet je erop
naar boven dragen, zijlings.
...

Ik wikkel deze avond in een deken en draag hem naar een tuin.
Niet naar de jouwe, Lief (gemakzucht is voor een gedicht wat

noorderlicht voor remslaap is). Maar naar een tuin die aan de jouwe
grenst, zo tergend dicht dat jij nooit zeker weten kan of ik mij van

adres vergiste of met opzet fout geleverd heb uit kleine, zachte
wraak. Waarom ook niet

een aarden weg - waarlangs jij nooit - naar míjn middernacht
Smokkelen

van plaatsen dus naar tijdstippen en omgedraaid, voor een
bewust gekoppeld nu en hier, zelf samengesteld heden.
...