Tula Ng Aking Buhay Poem by Jesus Diaz Llorico

Tula Ng Aking Buhay

Ako'y isinilang ng dekada sesenta
na panahon sa'kin sadyang masaya
mga paligid noon ay kay gaganda
at lahat sa paningin ay tila masigla

Munting kabataan aking naalala
mga simpleng laro aming ginagawa
tumbang preso, taguan at ibang laro
bahay-bahayan, habulan at patintero

Nung mag aral ay naglalakad lamang
sa plaza ng iloilo malapit sa eskwela
hanggang lumipat pamilya sa maynila
at doon nagtapos hanggang magbinata

Ang pag-aaral naiba sa maynila
sa yosi, party at inuman walang sawa
kaya lagi absent sa aking eskwela
mga magulang sa'kin tunay na naawa

Dekada otsenta nang bumalik sa iloilo
at nagtrabaho bilang isang bumbero
kung saan-saan na assign at napunta
calinog, negros at guimaras na isla

Mga magulang ay sabay nawala
noong pumasok ang dekada noventa
kaya sa kahirapan ay nagpasya
na magpunta sa bansang saudi arabia

Sa tagal na pamalagi sa malayong bansa
ay doon nakilala ang naging asawa
isang nars sa ospital sa bansang arabia
at dalawang anak ang naging biyaya

Lubos na pasalamat at naabutan pa
mga laptop at gamit na teknolohiya
hindi gaya ng dati na sulat ang gawa
at voice tape para makausap pamilya

Sa ngaun medyo pagod at matanda na
dahilan para magpahinga na sana
kaya itong katha na maiiwan at nagawa
sa ibang panahon mababasa ng iba.'

Friday, September 26, 2014
Topic(s) of this poem: life
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success