Tungod Sa Kaayo Mo Poem by JR Cuyam

Sa mga panahon nga ako nagmaluya
Natumba ug nasakitan, nahadlok ug nabalaka
Wala Ka mibiya, kanunay Kang nag-uban
Ug naghatag kanako og kusog

Sa mga bagyo ug unos nga kanako mihuyang
Sa mga hampak sa balod nga kanako milisang
Naa Ka nagpanalipod, kanunay Kang nag uban
Ug naghatag kanako og kusog

Mao nang nia ko
Nagpasalamat Kanimo
Nakalahutay ko
Tungod sa kaayo Mo

Sa mga dagko nga problema ug atake sa kaaway
Sa mga hulga ug sa tanang matang sa pagsulay
O Dios, ang imong mga bukton kanako naggakos
Ug naghatag kanako og kalinaw

Sa mga kakapoy ug dili masabtan
nga mga panghitabo ug bisan sa kalisdanan
O Dios ang imong gugma kanako naga-uban
Ug naghatag kanako o g kalinaw

Mao nang nia ko
Nagpasalamat Kanimo
Nakalahutay ko
Tungod sa kaayo Mo

Mao nang nia ko
Nagpasalamat Kanimo
Nagmadaugon ko
Tungod sa kaayo Mo

Sa mga pagsulay Imo akong giporma
Dalaygon ka, simbahon ka
O Dios, nga walay sama
Lahi ra gyud ang mga pamaagi mo
Sa mga pagsangkap ug pagmolda
Dalaygon Ka