Tuod No? Unsaon Ba Pagkaon Sa Impyerno Poem by RIC BASTASA

natingala siya sa imong mga pulong
gahisgot ka man gud ug impyerno

makalilisang nga pulong, midugang sa ilang
mga kahadlok, kay ang ilang mga pinulongan

kutob ra man unta sa dagan, bakwet, tago,
hipos, walay daghang alingasa, dili magpasagad
ug lakaw sa gabii, basin ug adunay spray sa bala
sa armalite diha sa videokihan ni letecia

aw hinoon, wala sila kahisgot bahin sa langit
dili nila 'feel' kay wala sila sugod katilaw anang
langit sama sa kalinaw, kaasenso, kaedukado,
kalimpyo sa balay, kinabuhing haruhay, saktong
panginabuhi, steady nga pangita, piskay nga lawas

apan, kwidaw, paghisgut mo sa impyerno
mitaas ang ilang mga kilay, nanglimbawot ang
ilang mga balahibo, mibahag ang ilang mga ikog,
apan nagpugong lang sila, morag dedma lang,

kay para kanila, ania na kanila ang impyerno
nagbaga nga uling sa ilang tugkaran ug ania
sila sa ilang talad kan-anan ug mao kini ang
ilang mga sud-an: napago nga paglaum
hilaw nga mga damgo, gisawsaw sa ilang
mga luha, gisilian sa ilang mga kahadlok.

mao kana, cindy, ang ilang pagkaon sa impyerno
ug sakto ka, walay tinidor, walay kutsara, ug ako
pang idugang: ang uban wala na gani mga kamot
kay giputlan ug gitadtad sa ilang mga kapalaran.