TWEESPRAAK Poem by Roland Jooris

Het is het hoekige
dat de tong dwingt
de taal
in haar gedokker
gedrongen

de spraak die
ingeslikt als tegenspraak
en stokkend zich van onmacht
in de aarde
spit

het is het onuitspreekbare
weerloos weerspannige
het korstig morsig
of verstorven licht
de lucht die ruikt naar
traagte en naar
grond
de onherstelbare
tijd, de barsten
in dit ongenadig
wachten: verstomd, gelouterd
in elkaars eenzelvigheid.