ik stelde me de wind voor
zonder struiken en bomen
en de zon zonder onze huid
toen zag ik je lopen met je armen
van je lichaam vandaan alsof
je de aarde zou gaan verlaten
alsof je de wind probeerde
achter de bergen moest in de verte
de zee ergens zijn
maar we zagen haar niet
en ik dacht dat alles zo hoorde
het innige blauw van de lucht
en onze purperen schaduwen
over de sneeuw
This poem has not been translated into any other language yet.
I would like to translate this poem