CLARA JANÉS Poems

Hit Title Date Added
1.
[El alba sopla pétalos de luz]

El alba sopla pétalos de luz.
Vibra el vacío
en invisible movimiento
e invita a orientación.
El secreto del silencio
revela su ser secreto:
la quietud sin fondo
del amor.
...

2.
[Der Morgen zerstreut Blüten des Lichts]

Der Morgen zerstreut Blüten des Lichts.
unsichtbar
vibriert Leere
und ermutigt, sich zu orientieren.
Das Geheimnis der Stille
offenbart seine Wurzeln:
die bodenlose Ruhe nämlich
der Liebe.
...

3.
[De ochtend stuift blaadjes van licht]

De ochtend stuift blaadjes van licht.
De leegte trilt
in onzichtbaar bewegen
en noodt tot plaatsbepaling.
Het geheim van de stilte
onthult zijn geheimenis:
de bodemloze rust
van de liefde.
...

4.
[Desmiente el agua lisa]

Desmiente el agua lisa
la caída del cuerpo
que fue trayecto
y ahora es beso sostenido
por la fuerza de la oscuridad
...

5.
[Es leugnet das reglose Wasser]

Es leugnet das reglose Wasser
den Einsturz des Körpers,
der, eben noch Flug
nun Kuß ist,
aufgefangen von der Macht des Dunkels
...

6.
[Agoniza la línea con el día] & [Cuanto la piedra calla]

Agoniza la línea con el día
y entra en el negro,
en el infinito colapso del secreto.


Cuanto la piedra calla
descubre la luz:
su corazón carnal,
terso bocado
para el deseo oculto de la oquedad,
para los labios ávidos del espacio,
el sorbo del infinito.
...

7.
[Mit dem Tag verdämmert der Strich]

Mit dem Tag verdämmert der Strich
verliert sich im Schwarz,
im unaufhörlichen Kolaps der Geheimnisse.

Auf der Grundlage von Interlinearübersetzungen aus dem Spanischen übertragen von Gerhard Falkner
...

8.
[Zieltogend met de dag...] & [Wat de steen verzwijgt

Zieltogend met de dag dringt de lijn
door in het zwarte,
het eindeloze instorten van het geheim.

Wat de steen verzwijgt
onthult het licht:
zijn vlezen hart,
een propere hap
voor het steelse verlangen van de holte,
voor de smachtende lippen van de ruimte
een teug oneindigheid.
...

9.
[Las nubes ceden a estrellas]

Las nubes ceden a estrellas,
las estrellas forman fuegos,
los fuegos incendian nubes
y por los espacios giran
discos y planos y esferas
en espirales ascensos,
desapariciones súbitas,
caídas y retrocesos,
sonámbulas simetrías,
urentes círculos tensos
por un radio indetenible.
Los fuegos incendian nubes,
las nubes ceden a estrellas,
las estrellas forman fuegos.
...

10.
[Wolken weichen Sternen]

Wolken weichen Sternen,
Sterne schlagen Funken,
Feuer zünden Wolken,
durch Räume kreisen
Scheiben Flächen kreisen Sphären
in steigenden Spiralen,
jähen Untergängen,
Stürzen und Rückstürzen,
somnambulen Symmetrien,
brennenden Kreisen, ausgespannt
von unaufhaltsamen Radien.
Feuer zünden Wolken,
Wolken weichen Sternen,
Sterne schlagen Funken.
...

Close
Error Success