Gabriel Piperas Poems

Ποια θάλασσα σκόρπισε

πάλι την μορφή σου
...

Κοίτα....
Κοίτα που ξημέρωσε.
Κοίτα τον ήλιο, την θάλασσα.
Κοίτα τον γλάρο που σχίζει την αύρα των ανοιξιάτικων οσμών.
...

Κουράστηκα...

Σάπιες συνειδήσεις,
ατελείωτες ώρες να προσπαθούν
...

Κ' η σκέψη σου πιάνεται στη δική της πλοκή,
ανατροπή στα δικά της τα θέλω...

Χωρίς ανάσα να αλλάζει μορφή,
...

Τι να σου πω βρε φίλε...
Είναι σαν να τρέχεις με 100, και ξαφνικά να υψώνεται μπροστά σου ένας τοίχος ίσα με τον ουρανό.
Μπαμ!
Κατευθείαν πάνω του. Και εσύ συνέχεια να ονειρεύεσαι κάποια στιγμή, να εξαφανιστεί αυτός ο τοίχος...
...