Η Φόνισσα Poem by Gabriel Piperas

Η Φόνισσα

Ποια θάλασσα σκόρπισε

πάλι την μορφή σου

Ποια πόλη σώπασε

για πάντα την φωνή σου

Ποια αγράμματη δασκάλα

σου δίδαξε τον πόνο

Ποιας μάγισσας το δάκρυ

χύθηκε για σένα μόνο



Πώς κράτησες μαχαίρι

που λατρεύεις

Πώς άντεξες

τον πόνο να προσφέρεις

Πώς πότισες

της μάνας σου τα μάτια

Πώς την ψυχή της σκόρπισες

στης θλίψης τα κρεβάτια



Γιατί ορφάνεψες

μάνα και θυγατέρα

Γιατί σκοτείνιασες

τον ήλιο και την μέρα

Γιατί αγάπησες

το μαύρο του βυθού σου

Γιατί αντάμωσε

ο χάρος με τον νου σου



Ο χάρος λάτρεψε

και πήρε την μορφή σου

Κανείς δεν μπόρεσε

ν" ακούσει την φωνή σου

Φτερά άνοιξε

και πετά μόνο για σένα

Καλή αντάμωση

πριγκίπισσα στα ξένα

Friday, January 29, 2016
Topic(s) of this poem: poem
COMMENTS OF THE POEM
READ THIS POEM IN OTHER LANGUAGES
Close
Error Success