Με Ακούς? ? Poem by Gabriel Piperas

Κοίτα....
Κοίτα που ξημέρωσε.
Κοίτα τον ήλιο, την θάλασσα.
Κοίτα τον γλάρο που σχίζει την αύρα των ανοιξιάτικων οσμών.
Κοίτα τις μυρωδιές των κυριακάτικων λουλουδιών...

Όπως τότε...μικρά παιδιά....
Που ξυπνούσαμε πρωί για να ανταμώσουμε την θάλασσα,
και να δαμάσουμε τα κύματα της,
με τα ατελείωτα παιχνίδια μας...

Παιχνίδια ακριβώς εκεί, που τα κύματα ερωτοτροπούν με την άμμο...
Εκεί, που χτίζαμε κάστρα μα και όνειρα..
Εκεί που πέρασαν τα χρόνια μας...
Εκεί που αγαπήσαμε μα και αγαπηθήκαμε...
Εκεί που μαλώσαμε.. που γελάσαμε... που κλάψαμε...

Εκεί θα σε προσμένω πάλι...
Στις ανοιξιάτικες Κυριακές...
Στις όμορφες πρωινές μυρωδιές...
Εκεί, που αφήσαμε μισή... την Κυριακή...