Panos Ambelas Poems

It has four walls
and two windows,
but it's pretty,
even if it's dark.
...

Περίμενε λίγο ακόμα
θα έρθουν κι από εδώ οι βάρβαροι
φορτωμένοι με αυτά που τους φορτώσαμε,
σπουδαγμένοι με αυτά που τους διδάξαμε,
...

Into the hole of human,
we drag slowly our chains.
We walk from wall to wall,
without thinking about what is outside.
...

Dry eyes from the strong wind,
chapped lips from the thirst,
sweaty body from running,
Full hands with one sleeping child
...

Into the alleys of pain
and into the spines of sadness.
I am standing voiceless,
motionless.
...

Μην φοβηθείς, σαν έρθουν και χτυπήσουν την πόρτα,
διότι εσύ τόσα χρόνια τους άφηνες να μπένουν.
Μην φοβηθείς, σαν σου πάρουν ό, τι πιο πολύτιμο,
διότι εσύ τους έδειξες που είναι.
...

Κάποια στιγμή, σου λέω, θα κατευνάσει ο Καιρός,
αφού αγαπιόμαστε· οι άνθρωποι.
Ο ξάστερος ουρανός θα καθαρίσει τις σκέψεις,
θα αναζωογονήσει τις ψυχές μας και
...

Σαν νιώσεις
ότι χάνεις τα πάντα,
απλώς παρακολούθα,
την καταστροφή.
...

I am talking next to that window
and I still smell that wind in the room.
You were standing there.
You were the truth of life.
...

Δεν προλάβαμε.
Ήταν τόσο γρήγορο την πρώτη μέρα.
Κάηκαν τα πάντα
και έγιναν στάχτη.
...