Στο Κοτετσι Poem by Valia Maistrou

Σήμερα μαζευτήκαν στο κοτέτσι μου, νωρίς-νωρίς,
η Σούλα, η Πέπη κι ο Γιάγκος, κόκκορας περιοπής,
τις κότες μου όλες αν κι έχει κοιμισμένες στη σειρά,
κουτόρνιθες ψάχνει και λέει τάχα πως τις αγαπά!

Μια αφράτη όμως κοτούλα αεράτη και ζουμπουρλή,
αυγά δεν γεννάει, κι ας ξυπνάει πολύ νωρίς το πρωί,
στον ύπνο προσπάθησαν να την πιάσουν κι άλλοι πολλοί,
μα εκείνη ξεφεύγει, με θάρρος πηδάει προς την αυλή!

Μια γερακίνα που την έβλεπε από τα ύψη,
στου Γιάγκου τα κέφια ζητά ποσώς να υποκύψει,
της είπε δυο-τρεις λέξεις μια μέρα στον αέρα,
στο νόημα καλά για να μπει και να τον κάνει πέρα!

Μα ο Γιάγκος είναι...γάτος, μάστορας που πάει να πει,
από κότες ποτέ δεν έμεινε ρέστος ή ταπί,
στην όψη δεν δείχνει κάτι τόσο εξαιρετικό,
στην πράξη όμως καταφέρνει κάθε μια στο λεπτό!

Τη Νόπη πέτυχε λοιπόν μπροστά απ' το κοτέτσι,
ζητώντας της να του συμπεριφέρεται καθάπερ
αρμόζει σε τρανό αρχηγό, μαζί να τρώνε, κι έτσι
μονάχη να μην κάθεται να τρώει από τάπερ!

Ο Γιάγκος που 'λεγε πως ήταν μιας αετίνας γιος,
ραγιά τον είπανε που άραξε στης μάνας το βιος,
δικό του κοτέτσι ούτε είχε φτιάξει στη ζωή του,
ηγέτη στις κότες! τα είδα τα χάλια του ανοήτου!

Περάσαν τα Χριστούγεννα, γλύτωσαν το μαχαίρι,
ο Γιάγκος λάβρος, μα η Νόπη όχι δικό του ταίρι,
καμώθηκε πως πούντιασε κι έκατσε στο κρεβάτι
και σχέδιο κατάστρωσε με την ψυχή γεμάτη!

Μια μέρα η Νόπη έκανε σινιάλο στη γερακίνα,
βοήθεια της ζητάει ευθύς με τούτα και τα κείνα,
δεν της χυμάει της ξέμπαρκης, την συμπονάει την κότα,
φτερούγα της δίνει ευθύς, αν δεν πιστεύεις τράβα ρώτα!

Τα νέα σαν πήρε ο Γιάγκος είπε 'έφυγε η Νόπη,
λυπάμαι, όμως πέταξε μακριά προς την Ευρώπη'
'ένα πέταγμα αετήσιο θα πραγματοποιούσα',
'να γίνω αητός πια αδύνατο, την έχασα τη μούσα'!

(27.12.2015 'Παιχνιδίσματα με τον Έμμετρο')
(humorous allegory)