Νερό Πικρό Θαλασσινό Poem by THEODOROS MANTAS

Έκλεισα μέσα στην ψυχή,
ένα αέρα με βροχή,
μαζί με ένα μυστικό,
νερό πικρό θαλασσινό.

Πληγήμου άνοιξε βαθιά,
κάθε βραδιά με τυραννά,
μη με ρωτάς δεν θα στο πω,
το κουβαλάω σαν σταυρό.

Βαδίζω μες στην μοναξιά,
ρακένδυτος δίχως φιλιά
και σαν κοιτώ τον ουρανό,
μονάχα σύννεφα θα δω.

Να ‘τανο έρωτας χαρά,
να μου χαϊδεύει τα μαλλιά
και το ταξίδι της ζωής
να ‘ταν η άνοιξη της γης.

Άλλαξα με τον καιρό,
παπούτσι φόρεσα στενό,
νερό πικρό θαλασσινό…
μου πήρες ότι αγαπώ.